De keuze tussen liefde of angst.

Hallo lieve mensen. Vandaag een blog over de twee enige keuzes die wij continu maken, te weten de keuze tussen liefde of angst. Er zijn geen andere mogelijkheden. Of je zit op de frequentie van liefde of je zit op de frequentie van angst. Dit alles schrijf ik zonder oordeel naar het ene of het andere. Ik heb een paar jaar geleden van het leven mogen leren dat een simpel feit niet gepaard hoeft te gaan met emoties en/ of oordeel. Op Ego niveau is dit moeilijk te behappen. Zo kon ik mijn borstkanker beschouwen als een feit en niet meer dan dat. Ik voelde geen oordeel. Ik voelde geen negatieve gevoelens. Ik voelde simpelweg vrede en dus liefde. Ik ben het leven tot op de dag van vandaag dankbaar voor deze les en dus mijn ontwaking richting de waarheid. Ik zeg ontwaking, omdat ik ook heb mogen leren dat wij de waarheid allemaal weten, we zijn hem gaandeweg alleen maar vergeten. Deze bijzondere tijd helpt ons allemaal bij dit ontwaken. Iedereen zal dat op zijn of haar eigen manier doen, daarvoor hebben we allemaal onze unieke en authentieke vorm gekregen hier op aarde. Maar in essentie willen we allemaal hetzelfde: liefde geven en ontvangen. Het dagelijks leven zit vol met de keuze tussen liefde of angst. Je kunt je afstemmen op de frequentie van liefde of je kunt je afstemmen op de frequentie van angst. Ik observeer mezelf nu al een aantal jaren en daarom voel ik steeds beter aan op welke frequentie ik op welk moment zit. Dit geeft mij houvast en kracht. Als je iets vanuit het hart leert te begrijpen kun je er begrip voor krijgen en dan kun je liefdevol switchen naar de frequentie van liefde. Tijdens mijn borstkanker traject ben ik door het leven onderwezen op de gebieden onvoorwaardelijke liefde en zelfheling. Dit was magisch……maar ook een shock voor mijn ego. Maar omdat ik meteen na de diagnose de weg vond naar mijn hart, kon ik mijn hoofd in verbinding brengen met mijn hart. Dit zorgde bij mij voor heel veel vrede, waardoor ik mij continu kon afstemmen op de frequentie van liefde. Vanuit die frequentie kon ik de keuzes in de buitenwereld maken die bij mij pasten. Ik had geen probleem om te zeggen wat ik wilde zeggen. Ik zat namelijk niet op de frequentie van angst, dus gedachten als….wat denken ze van mij….of doe ik het wel goed…..of straks maak ik de verkeerde keuze, kwamen niet eens bij mij binnen.

Hieronder zal ik de twee frequenties even kort beschrijven.

Zijn: liefde

Denken: ik kan dit, ik wil dit, ik hou van mezelf, ik accepteer mezelf, ik vertrouw op mezelf, ik heel mezelf, ik laat los, ik heb geduld, ik vergeef mezelf, ik vergeef jou etc

Voelen: vrede, rust, ruimte, helderheid, zekerheid.

Doen: ingevingen die bij deze gevoelens en gedachten opkomen.

Ego: angst

Denken: ik kan dit niet, ik wil dit niet, waarom overkomt mij dit, ik accepteer dit niet, ik vertrouw niet op mezelf, ik moet er iets aan doen en wel nu, ik ben stom, ik haat mezelf, ik haat jou, dit komt nooit meer goed, het ligt aan de ander, het ligt aan mij etc……

Voelen: onrust, machteloosheid, schuldgevoel, schaamte, frustratie

Doen: Meteen reageren op deze gedachten en gevoelens.

Ben jij jezelf bewust van deze twee keuzes? Welke keuze maak jij door de dag heen? Reageer jij voornamelijk vanuit je Ego of voornamelijk vanuit je Zijn. In deze wereld is het niet altijd gemakkelijk om te voelen wanneer je in je Zijn zit. Dit komt omdat we voornamelijk naar buiten toe gericht zijn. We hebben het Ego ook zo goed opgebouwd, dat er vaak veel mist hangt en wij vaak gefrustreerd raken. Deze bijzondere tijd helpt ons om weer meer in ons Zijnsbewustzijn te komen. We worden gedwongen om de buitenwereld los te laten. Omdat we al heel lang gewend zijn om vanuit ons Ego te denken, te voelen en te handelen vanuit een onterechte overlevingsstand, hebben wij de bodem onder onze voeten verloren om krachtig over te kunnen stappen naar onze liefdesbewustzijnsstaat. Het bijzondere is dat wij meer en meer wakker worden. Ik denk dat veel mensen herkennen wat ik hier schrijf. Misschien gebruiken we allemaal onze eigen woorden, dat is ook prima. Want dat is wat ons uniek maakt. We communiceren allemaal op onze eigen manier de waarheid zoals wij die voelen. Wat ik heb geleerd is dat als ik vanuit mijn liefdesstaat communiceer, er totaal geen oordeel is. Ik zie en voel dan geen goed of fout. Ik heb begrip voor wat ik zie en ik kijk er liefdevol doorheen. Ik wil niemand overtuigen en ik heb een diep vertrouwen in mezelf en in de ander.

Als ik communiceer vanuit de staat van angst, dan uit zich dat bij mij in het willen overtuigen van andere mensen. Ik voel dan geen vertrouwen in mezelf en ik heb dan logischerwijs geen vertrouwen in de ander. De ander voelt dat ook, want energie voelt elkaar feilloos aan. Maar wij zijn de laatste decennia zo afgestemd geraakt op de vorm, dat we in de war raken en voor onze angst kiezen. Ik zie en ervaar nu ook bij mezelf als ik angstig ben dat al mijn overlevingsstrategieën omhoog komen. Tegenwoordig observeer ik mezelf tijdens dit soort situaties met veel fascinatie. Omdat mijn schuld en schaamtegevoelens steeds minder groot worden, durf ik mezelf optimaal te observeren tijdens moeilijke situaties. Hierdoor leer ik mezelf steeds beter kennen en ik krijg steeds meer mededogen voor mezelf en daardoor automatisch ook voor de ander. Waar ik vroeger tijdens een angst discussie in de slachtofferrol en drama rol verzande, durf ik die twee rollen nu recht aan te kijken zonder dat ik ze veroordeel. Ik geef ze bestaansrecht in het licht en daardoor merk ik nu steeds vaker dat ze verminderen. Ik vind het echt fascinerend om te zien hoe wij onszelf zo goed hebben kunnen voorliegen. Voor de duidelijkheid, ik bedoel dit liefdevol. Het komt allemaal voort uit angst en het is niet onze ware intentie. Maar we moeten er wel naar leren kijken zonder schaamte en schuldgevoelens, willen we dat deze strategieën en dus deze angsten verdwijnen. Omdat ik veel aan bewustzijnsverruiming heb gedaan de laatste jaren en daarin ben geholpen door het leven, heb ik begrepen dat wij mensen veel onderontwikkelde innerlijke kind stukken in ons lichaam en dus in ons energetische lichaam meedragen. Wij hebben niet geleerd om als kind veilig onszelf te kunnen zijn. We zijn afgestraft voor het voelen van emoties in het moment. Even voor de duidelijkheid, ik zeg simpelweg wat er in ons omgaat en wat we wel en niet geleerd hebben. Ik maak niemand schuldig. Onze ouders hebben ons geleerd wat zij geleerd hebben van hun ouders en de maatschappij. Onze intentie blijft in essentie goed, maar omdat zij het ook vanuit de frequentie van angst hebben geleerd, is het logisch dat wij dat ook weer zo hebben geleerd. Als je terug kijkt naar het verleden, bestond het leven ook grotendeels uit ego en dus uit angst. Oorlog, macht en geweld zijn heel normaal in onze maatschappij. We hebben als kind al geleerd dat we niet om niks moeten huilen en gewoon moeten doorlopen. Dan ben je een waardevol mens. Keihard je best doen wordt beloond. Falen is iets vreselijks. Goed en fout zijn heel erg uit hun proportie gerukt. We hebben cultuurgebonden normen en waarden geleerd die zeggen dat jongens niet mogen huilen en dat meisjes zoet en lief moeten zijn. We hebben onze innerlijke kracht helemaal vergeten en voelen ons overgeleverd aan mensen met zogenaamd meer invloed dan wijzelf. We maken ons afhankelijk van anderen. Dit zeg ik allemaal niet met oordeelgevoelens. Ik kijk en zie wat wij onszelf ontnomen hebben. Alleen voel ik ook duidelijk dat het niet helend werkt om de vinger naar buiten of naar onszelf te wijzen. Hoe paradoxaal het ook allemaal klinkt…..afzetten is heel menselijk, maar daarna is het belangrijk dat we gaan inzien dat dit net zo goed averechts werkt. Dit geldt hetzelfde voor het schuldig maken van jezelf. De schuld buiten je leggen is vluchtgedrag terwijl de schuld bij jezelf leggen voor vechtgedrag zorgt. Beiden zijn ze destructief. Beiden komen ze voort uit een diepe angst. Maar 1 ding, hiermee wil ik niet zeggen dat je de gevoelens van pijn en onmacht en boosheid naar buiten of naar binnen toe niet mag voelen! Nee, het gaar er mij om dat je ze gaat herkennen en dat je ze bewust gaat voelen in het licht. Je mag oprecht boos zijn om iets op jezelf of de ander. Uit dit hardop, ben er mee en voel alle emoties die daarbij horen door je heen gaan. Dit hebben wij als kind niet op een veilige manier geleerd. Boosheid, verdriet en pijn werden weggestopt. Als we deze stukken weer gaan aankijken met liefde, leren we het te begrijpen en krijgen we er begrip voor. Dit zorgt voor een hoge mate van liefdesfrequentie, want we komen bij compassie en uiteindelijk bij vergeving!

We mogen alles in het licht gaan voelen en ons daar niet meer voor te schamen of ons daar schuldig over te voelen. We voelen ons allemaal tegelijk dader en slachtoffer en dat is verwarrend. Uiteindelijk zijn wij niks van dit alles. Maar om dat te kunnen ervaren mogen we eerst eerlijk onze angsten en pijnen aankijken. Daarvoor hoef je niet van alles op te rakelen. Kijk naar de rode draad van je leven en je ziet waar jouw pijnen en angsten zitten. Ons innerlijk kind heeft heel veel koestering en begrip nodig nu. Dat is wat deze corona tijd ons ook wil duidelijk maken. Onze longen staan voor diep verdriet. De hele mensheid gaar gebukt onder diep verdriet, omdat we ons voordoen als iemand die we niet zijn. Ons kind weet dat en dat zijn de pijnlijke gevoelens die je van binnen voelt. We blijven koppig naar buiten kijken en daar de oplossing zoeken. Maar mensen de oplossing zit binnen in ons! Ons kind heeft liefde nodig, zodat het de pijnen en angsten kan helen. En daar heeft het ons voor nodig. Een kind kan dat niet alleen. Het roept om jouw aandacht! Het heeft niet de aandacht nodig van die leuke man, die lieve vriendin, of die zorgzame moeder. Deze mensen kunnen jouw innerlijke kind dat niet geven. Alleen jij kunt dat doen! Als jij jezelf daarmee helpt zul je zien dat je relaties in de buitenwereld veel liefdevoller en oprechter worden. Jij krijgt de regie van jouw leven weer helemaal in handen en je voelt je niet meer afhankelijk van je baas, je partner, je kinderen of wie dan ook!

Ik voel en ervaar dat begrip, compassie en vergeving de sleutelwoorden zijn naar de frequentie van liefde. Begrip, omdat het heel belangrijk is dat we leren begrip te krijgen voor onszelf en onze angst patronen. Door ze te durven zien en te durven ervaren zonder gevoel van schaamte en schuld, zal er een groter zelfbesef komen. Ik weet dit uit ervaring. Door begrip gaan wij ook compassie voor onszelf en voor onze buitenwereld voelen. We begrijpen waar het vandaan komt en voelen dat we compassie mogen voelen. Vooral innerlijke kind stukken hebben heel veel begrip en compassie nodig. Op deze manier leren we onszelf te vergeven en daardoor ook de buitenwereld. Ik zeg al heel lang dat vergeving de poort is naar ware liefde……en dat is oprecht ook zo!

Wil jij graag werken aan jouw innerlijke kind stukken?

Wil jij meer begrip, compassie en vergeving gaan ervaren?

Wil jij het verschil ervaren tussen de frequenties?

Wil jij jouw energetische systeem beter leren begrijpen, zodat je er begrip voor krijgt?

Wil jij ervaren wat liefde en heling voor jou kunnen betekenen?

Neem gerust contact met mij op en dan help ik jou graag verder op dit mooie pad. Bewustwording is hard nodig nu. Een sterke bodem creëren en chakra 1 angsten en pijnen oplossen zorgt ervoor dat je sterker in het leven staat. Dat je je minder laat afleiden en meer voor jouw kern durft te kiezen. Vanuit jouw kern leven zorgt voor heel veel vrede en geluk en daardoor ook voor meer vrede en geluk in jouw buitenwereld. Je heelt jezelf en je helpt onze wereld!

Daar sta ik voor en daar ga ik voor!

Liefs Pries