‘Elk nadeel heeft zijn voordeel’ Part 2!

‘Elk nadeel heeft zijn voordeel’

Dit gezegde van Johan Cruijff heeft mij altijd getriggerd. Ik zag het voor het eerst een paar jaar geleden en ik dacht: ja dit klopt helemaal. Sinds ik deze woorden tot mij heb laten doordringen, word ik er steeds vaker mee geconfronteerd. Ik besef nu voor de zoveelste keer dat het allemaal leuk en aardig is om het ergens mee eens te zijn, maar om het in het moment tijdens een gevoelsmatig nadelige situatie ook zo te voelen en er dan ook positief mee om te gaan is een tweede. Terwijl het daar allemaal om draait. En ik ben nu vier jaar bewust bezig met deze switch. Te weten, mij goed te voelen in het moment tijdens een situatie die eigenlijk niet fijn voelt oftewel beangstigend is voor mijn persoonlijkheid. Ik durf steeds oprechter naar die persoonlijkheid te kijken en de gevoelens die op zo’n moment door mij heen gaan er te laten zijn. Ik laat de angst komen en dat voelt in mijn lichaam heel oncomfortabel. Daarom deed ik dat eerder ook niet. Ik luisterde dan meteen naar mijn angstige persoonlijkheid en gaf mezelf niet de ruimte om erachter te komen dat wat zij zegt totale nonsens is.

Daardoor durfde ik vaak onbewust niet buiten mijn comfortzone te treden en bleef ik in de veiligheid die ik kende. Ik had ‘dacht ik’ niet eens door dat ik helemaal niet gelukkig was binnen die veilige situatie. Maar mijn arrogante en dramatische persoonlijkheid wist mij altijd wel weer te overtuigen van het feit dat dit het beste was. Nu ik haar steeds meer observeer, voel ik bij mezelf vaak de verbazing en eigenlijk voel ik ook wel bewondering voor haar. Ze werkt echt keihard. Daarom zeg ik nu vaak droog tegen mezelf: Pries vind je het gek dat je psychisch soms doodmoe bent. Doordat ik nu niet meer zomaar vanuit mijn geestelijke angstgedachten en mijn lichamelijke paniek reactie daarop reageer, maar mijn vertrouwen geef aan iets dat ook onderdeel van mij is, gebeuren er soms wonderbaarlijke dingen. Ik noem het wonderbaarlijk, omdat mijn systeem nog niet helemaal geloofd dat dit werkelijk kan en dat dit gebeurt door een kracht die vanuit mijzelf komt. Mijn zelfvertrouwen groeit nu met de dag en dat komt omdat ik nu echt begin te voelen dat ik een wonderbaarlijk wezen ben. En dat de persoonlijkheid die ik dacht dat ik was, juist absoluut niet werkelijk is. Het is dus precies andersom. En ik begin er nu steeds meer mee te spelen.

Zo heb ik met volle overtuiging in juni gekozen om mijn baan op te geven bij de KLM. Ik voelde dat ik mezelf nu echt serieus wilde gaan nemen en mijn eigen praktijk wilde gaan opzetten. Ik ben al twee jaar vrijblijvend met mijn praktijk bezig en ik had altijd het excuus dat ik door het vliegen geen tijd had voor mijn praktijk. Onzin natuurlijk, maar mijn koppige en dramatische persoonlijkheid wist mij altijd te overtuigen. Uiteindelijk zijn er situaties op mijn pad gekomen, die ik natuurlijk zelf heb aangetrokken om nu eens echt de vergissing onder ogen te kunnen zien. Ik kan jullie vertellen dat ik in eerste instantie niet kon reageren vanuit mijn kern op deze situaties, dus met: ieder nadeel heeft zijn voordeel! Maar dat was natuurlijk ook de bedoeling. Anders had ik ook niet het besef kunnen krijgen dat ik nu heb. Nu begin ik te zien welk voordeel het heeft dat ik deze situaties heb aangetrokken. Zo ook de situatie waarin ik nu zit. Ik was dus helemaal opgelucht toen ik de keuze had gemaakt om echt te stoppen bij de KLM. Ik heb een paar maanden kunnen genieten van het gevoel. Maar onbewust sluimerde er schijnbaar toch nog een angst van niet goed genoeg zijn. Want toen ik eenmaal mijn uitkering had aangevraagd bij het UWV twee weken geleden, merkte ik dat ik met onbehagen zat te wachten op bericht van hun. Ik begreep alleen nog niet zo goed waarom. Ik kreeg toch uitkering? Dat wist ik. Dus wat was dan het probleem. Maar ik voelde aan dat ik bericht zou krijgen waar mijn persoonlijkheid niet echt blij van zou worden. En dat was ook zo.

Ik kreeg te horen dat ik uitkering kreeg maar dat ik wel sollicitatieplicht had. Ergens wist ik dat wel, maar ik had dit weggestopt. Ik voelde mijn koppige persoonlijkheid protesteren. Zo van: ik ga niet solliciteren! Ik heb mijn baan niet voor niets opgezegd bij de KLM. Dan was ik wel daar gebleven. En zo ging het op een dramatische manier door in mijn hoofd. Mijn persoonlijkheid denkt altijd meteen dat mensen haar dwars willen zitten en dan voornamelijk instanties. Ze is achterdochtig en gaat dan mokken. Dat gebeurt allemaal van binnen bij mij en ik word mij er nu bewust van. Eerder was ik meteen in een aanvalshouding gegaan en had ik mijn dierbaren vermoeid met mijn irreële angsten. Zonder door te hebben dat ik alleen maar mezelf hiermee had.

Nu hoorde ik de angstgedachten wel en ik voelde mijn lichamelijke paniekreactie ook, maar in plaats van mijn lijf te verstijven en in mijn hoofd de aanval in te zetten gunde ik mezelf de ruimte om alles door mij heen te laten gaan. Ik kwam tot rust en na een tijdje besloot ik rustig het UWV te mailen met mijn eerlijke vraag. Ik vroeg of er andere mogelijkheden waren om mijn uitkering toch te kunnen krijgen en daarnaast niet te hoeven solliciteren, maar mij alleen bezig te kunnen houden met mijn praktijk. Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen en dit gaf mij weer het inzicht dat ik nooit mijn ruimte durf in te nemen om dingen te vragen. Dit omdat ik de pijn van afwijzing in mijn lijf heel erg voel. Maar ik ben nu zover dat ik ergens voel dat deze pijn een illusie is en gecreëerd is door mijn persoonlijkheid om mij in veiligheid te houden. Daarnaast voel ik ook vaak schaamte. Dat vind ik ook zo’n vervelend gevoel. Ik weet nu dat ook dit een illusie is. Maar om dat weten om te kunnen zetten in daden moet je wel ergens die liefdeskracht van binnen voelen. Anders blijft het bij weten, omdat de angst om stappen te zetten dan te groot blijft. Omdat ik die liefdeskracht nu steeds beter kan voelen die mij de bodem geeft die ik nodig heb om de angst te kalmeren, durf ik nu wel stappen te zetten en mijn gevoel te volgen. Zo ook met deze vraag aan het UWV.

Ik kreeg te horen dat er een mogelijkheid is om uitkering te ontvangen en niet te hoeven solliciteren. Het UWV heeft een startersplan voor beginnende ondernemers. De voorwaarden daarvoor zijn dat je een online cursus volgt en daarna een ondernemersplan schrijft. Als Het UWV dit plan goedkeurt, krijg je 26 weken de tijd om je praktijk op te zetten. Je wordt met 30% gekort in je uitkering, maar daar tegenover staat dat je niet hoeft te solliciteren en je niet hoeft op te geven wat je verdient in die maanden. Ergens was ik heel blij. Dit is wat ik wilde. Maar daar kwam mijn angstige persoonlijkheid weer om de hoek kijken. Ik hoorde haar zeggen: een ondernemersplan?! Dan moet ik letterlijk mijn plannen gaan uitschrijven en mezelf dus serieus nemen! Ik moet dus naar buiten treden met wie ik ben en wat ik wil. Gatver, straks word ik afgewezen! En zo gingen de drama gedachten en neerbuigende gedachten over mijzelf door.

Ik voelde mijn hart kloppen in mijn keel en ik voelde paniek in mijn lijf. Ik kreeg ook ineens duidelijk het inzicht binnen, dat precies dit de reden was waarom ik nooit serieus met mijn praktijk naar buiten was getreden. Ik heb nooit serieuze plannen voor mezelf op papier gezet of doelen opgezet voor mezelf. Dit omdat ik niet eerlijk tegen mezelf durfde te zeggen dat ik nog te onzeker was om mijn eigen praktijk met mijn visie en missie op te zetten. Ik manipuleerde mezelf via uitstelgedrag. Zo van, de KLM gaat voor. En als ik er klaar voor ben dan ga ik wel aan de slag. Maar dat kan niet als je niet eerst durft toe te geven dat je super bang bent, omdat je op dat vlak die eigenwaarde nog mist. Terwijl ik de mail las van het UWV en ik mijn hart voelde kloppen, hoorde en voelde ik het bovenstaande inzicht duidelijk van binnen. Mijn persoonlijkheid ving dit op door te zeggen: ja dag, maar daar heb ik geen zin in. Nu ben ik weg bij een werkgever, omdat ik vrijheid wil en nu begint een andere instantie ineens weer eisen te stellen. Ik merkte deze keer wel dat de toon van haar woorden niet heel neerbuigend en agressief waren, meer mopperend en arrogant.

Daardoor kon ik beter zakken en verstijfde mijn lijf niet zo erg. Ik liet mijn hart tot rust komen en ik ademende diep in en uit. Ik liet alles toe en ging even nergens tegenin. Toen hoorde ik een prettige stem op een vriendelijk confronterende toon zeggen: luister Pries, je kunt niet met twee maten meten. Ik weet dat je het heel eng vindt om dit plan te schrijven. Maar kijk eens naar de voordelen. Het is een kans om jezelf serieus te nemen en het UWV geeft je een heel mooi voorbeeld plan van waaruit je kunt werken. Je kunt dit juist zien als een stok achter de deur en niet als een veeleisende instantie die jou het leven zuur wil maken. Waarschijnlijk krijg je er zelfs lol in als je eraan begint. Het gaat namelijk tenslotte om jouw droom! En daar doe je toch alles voor?! Ik vind het vreemd dat je zegt dat je praktijk jouw droom is, maar ondertussen meteen gaat mokken als je je wankel voelt. Dit is wel de weg die voor je ligt. Natuurlijk is het eng! Maar je wordt bijgestaan en eigenlijk is de eis van het UWV een geschenk voor jou. Hier dacht ik rustig over na, terwijl ik ondertussen hoorde dat er ergens in mijn hoofd ja maar gedachten werden geformuleerd. Maar deze conversatie voelde zo vriendelijk en prettig, dat ik totaal geen oor had voor dat geschreeuw op de achtergrond.

Het is misschien bizar hoe ik het zo beschrijf. Maar dit gebeurt dus heel vaak bij mij. Het geeft mij steeds meer houvast. Ik ben dus na het mailtje van het UWV vorige week meteen begonnen met de online training. Daar kreeg ik al veel tips en adviezen betreffende het startersplan. Daarna ben ik met nog wat gemengde gevoelens begonnen aan het ondernemersplan. Dat is nu twee dagen geleden. Ik ben al heel ver in het plan. Ik heb er het hele weekend met veel enthousiasme aan gewerkt. Ja, ik voel mij nog vaak wankel en onzeker. Dit komt dan weer door het kritische deel van mijn persoonlijkheid dat in perfectionisme geloofd. Maar ik ben inmiddels zover dat ik besef dat perfectie niet bestaat, omdat we allemaal authentiek zijn. Daardoor kan ik ondanks de kritiek in mijn hoofd toch doorwerken. Daarnaast kreeg ik eergisteren heel spontaan het aanbod van iemand die zei dat hij wel mee wil kijken met mijn plan. Dit omdat hij vaker ondernemersplannen heeft bekeken en weet waar het UWV op let. Vroeger zou ik dit aanbod niet hebben aangenomen. Hulp aannemen gaf mij het gevoel dat ik kon worden afgewezen en daarom koos ik er altijd voor om alles zelf op te lossen. Terwijl wij juist op aarde zijn om verbinding met elkaar te maken en elkaar te helpen. Daarbij komt dat ik wel altijd op de eerste rij sta als het gaat om hulp aanbieden. Dat klopt dan eigenlijk ook niet. Ik heb zijn aanbod na heel kort nadenken aangenomen. En dat voelt heel goed. Het voelt steeds comfortabeler om mezelf open te stellen en mijn beschermende gedachten en overtuigingen los te laten. Dat geeft een heel bijzonder gevoel van vrijheid. Echte vrijheid. Omdat deze vrijheid van binnen uit komt! Dit is nu ware vrijheid. Het los laten van gedachten, overtuigingen en patronen die mij in een zelf gemaakte gevangenis hielden. Als je begint te beseffen dat jij zelf de deur van de gevangenis open kunt zetten en de vrijheid in kunt stappen, dan wordt het levensproces een stuk leuker!!!!!!!!

Ik ga met veel enthousiasme en nieuw verworven innerlijke vrijheden door met het maken van mijn ondernemersplan. Op naar een nieuwe fase van mijn leven! Op naar het verwezenlijken van mijn dromen! Bedankt Johan Cruijff voor deze mooie woorden die ik mij meer en meer eigen begin te maken, waardoor mijn leven met de dag liefdevoller en mooier wordt!

Liefs Pries