Mijn weg terug naar onvoorwaardelijke liefde

Mijn weg terug naar onvoorwaardelijke liefde begon in oktober 2016 toen er bij mij borstkanker werd geconstateerd. Ik begreep meteen dat mijn ‘hogere zelf‘ mij via deze weg probeerde te bereiken. Andere wegen hadden tot dan toe niet geholpen. Ik weet nu dat mijn hogere zelf continu manieren zoekt om mij te bereiken. Ik voelde meteen na de diagnose dan ook letterlijk dat er iets van grote liefde gebeurde in mezelf. Ik werd wakker geschud door mezelf. Ik voelde meteen zoveel dankbaarheid dat ik mijn tumor alleen nog maar als een geschenk aan mezelf kon zien. Vandaar ook de naam: mijn boezemvriend. Mijn hogere zelf liet mij de dagen na de diagnose in sneltreinvaart de illusie zien dat ik ’mijn leven‘ had genoemd. Ik begreep dat ik vanuit een programma geleefd had en niet vanuit mijn ware ik. Mijn ware ik oftewel mijn hogere zelf maakte mij dit heel duidelijk!

Ik begreep ook dat mijn programma grotendeels ook een collectief programma is. Daarom is het ook niet gemakkelijk om daar zomaar uit te stappen. Ik zal dit met een voorbeeld verduidelijken. Ja, ik voelde de illusie van mijn boezemvriend oftewel de illusie die kanker heet. Ik voelde dan ook geen angst om te sterven. Daar bedoel ik mee dat ik diep van binnen ergens wist dat ik dit aardse leven niet zou verlaten. Ik was dan ook niet bang voor het proces dat voor mij lag. Maar....ik voelde wel verwarring bij de te kiezen hulpmiddelen die ik zou gaan gebruiken om mijn boezemvriend te laten verdwijnen. Ergens voelde ik bijvoorbeeld dat chemotherapie absoluut niet goed is voor mijn lijf. Maar ik voelde ook ‘angst’ om het zonder chemotherapie te doen.

Ik voelde een soort onmacht, omdat ik ergens wist dat ik chemotherapie niet nodig zou hebben als ik dat diepe vertrouwen zou voelen dat ik ook voor mijn proces voelde! Maar ik voelde dat mijn collectieve denkwijze hierover nog te sterk was. En mijn liefde voor mezelf oftewel mijn hogere zelf zorgde ervoor dat ik daar eerlijk naar durfde te kijken en dus durfde toe te geven aan mezelf dat ik de chemotherapie dan wel moest ondergaan. Maar, zo kreeg ik door, onderga het dan wel met liefde. Dus met andere woorden, omarm de chemotherapie! En dat deed ik! Ik vocht er niet tegen en ik ontkende het niet. Ik koos er 100% voor. Ook al voelde ik de eerste keer dat de naald naar binnen ging een diep verdriet om mezelf. Dat moment dacht ik nog even aan alle bijwerkingen, ongemakken en blijvende schade die chemotherapie kan aanrichten. Maar meteen daarna kwam die liefdevolle energie weer (mijn hogere zelf) die zei: nee lieve Pries, omarm de chemotherapie en je zult gaan ervaren dat die bijwerkingen en blijvende schade niet zullen gebeuren! Daarnaast vertelde mijn hogere zelf mij: Pries ga naast de chemokuren ook detox kuren doen voor je chakra’s, je inwendige organen en je aura.

Vlak voordat ik met de chemotherapie was begonnen liep ik zomaar mijn hulp in de branding tegen het lijf. Yvette Kempen van praktijk Aaluna. Zij biedt detox behandelingen aan met behulp van lichtenergie. Omdat ik toentertijd zo goed in contact stond met mijn hogere zelf, werd ik naar haar geleid. Alles tussen ons ging vanzelf. Zij heeft mij mijn hele borstkankertraject begeleid. Ik ging om de twee weken naar haar toe. De uitslagen bij haar waren verbluffend! Mijn immuunsysteem liet elke keer zien dat ik een heel gezond lichaam had. Met andere woorden, de bijwerkingen van de chemotherapie waren minimaal bij mij. En dit kreeg ik ook steeds terug te zien bij de bloeduitslagen in het ziekenhuis. Ik moest elke keer een dag voor de nieuwe chemokuur mijn bloed laten testen. Dit omdat je geen chemokuur mag ondergaan als je bloeduitslagen onder een bepaalde marge zitten. Mijn bloeduitslagen zaten elke keer op het niveau van een sporter. Mijn oncologen waren dan ook elke keer verrast en begrepen niet hoe dat kon. Ik voelde dan van binnen allemaal vlinders rondfladderen, want ik begreep het wel degelijk.

Ik verspilde zoals een wijs iemand mij ooit vertelde, geen energie aan het vechten tegen de zogenaamde vijand de chemokuur of met andere woorden aan de ‘angst’ voor de chemokuur. Nee, in plaats daarvan zocht ik activiteiten en bezigheden die mij in positieve zin zouden beïnvloeden. Zo begon ik in die tijd ook met yoga. 3 keer in de week ging ik naar de lessen. Zelfs de dag na een kuur en later ook met bloedzak en al na de tweede operatie hahaha. Ik stopte die zak die uit mijn oksel kwam gewoon in een tas. Niets kon mij weerhouden om de dingen te doen die ik leuk vond en die mij plezier gaven! Zo ging ik ook de dag na elke chemokuur met de auto naar Italië. Naar mijn familie. Mijn oncoloog vond dat maar niks. Hij legde mij uit dat ik al zou kunnen overlijden aan een griep. En als ik dan in een ander land zou zitten en niet meteen naar het ziekenhuis zou kunnen, zou dat gevaarlijk kunnen zijn. Maar ik voelde dat deze vakanties mij juist heel goed zouden doen. Ik had totaal geen angst voor de bijwerkingen van de kuren. Na de eerste kuur kreeg ik allerlei medicijnen mee en ik moest contact leggen met het ziekenhuis in Lugano (Zwitserland) als ik griepverschijnselen zou krijgen. Ik nam de medicijnen netjes aan uit respect, maar zoals ik al voelde heb ik ze nooit hoeven te gebruiken. Na de tweede kuur ging ik dan ook zonder die medicijnen op pad. Ik vond het niet nodig om die medicijnen te verspillen. Omdat ik zo rustig en zeker overkwam ging mijn oncoloog akkoord. En mijn immuunsysteem jubbelde van al die positieve bezigheden zoals lange wandelingen langs het meer, gezellige gesprekken met de Italiaanse familie (mijn god heerlijk die drukte) en daardoor dus afleiding van de vervelende bijwerkingen.

Hiermee wil ik dus duidelijk maken dat als je ergens angst bij of voor voelt, je daarnaar mag luisteren in liefde om te voelen wat deze angst jou wil vertellen. Kies niet voor wat je hoofd zegt zoals ik dat in eerste instantie wilde doen. Mijn hoofd zei bijvoorbeeld: je weet toch eigenlijk dat chemo slecht is en dat het je lijf meer slecht dan goed zal doen! Maar tegelijkertijd voelde ik onrust. De collectieve angst was toch nog te groot. Daarom koos ik ervoor om juist mijn angst te omarmen, omdat ik doorkreeg van mijn hogere zelf dat alles waar ik bang voor was dan juist niet zou gebeuren! Nee er gebeuren dan juist wonderen!!! Zo ook bij de bestralingen. Ik voelde boosheid betreffende de bestralingen. Ik dacht, verdorie nu heb ik de chemotherapie omarmd en de beide operaties. En toch moest ik nog de volle pond aan bestralingen ondergaan. Met tegenzin luisterde ik naar de bestralingsarts, die mij alle bijwerkingen voorlas.

Ik werd steeds geïrriteerder.Ik zou in de buurt van mijn hart bestraald worden en dat zou veel bijwerkingen aan het hart kunnen veroorzaken. Ook zou ik oedeem in mijn arm kunnen krijgen, omdat ik daar ook bestraald zou worden. De kans op oedeem werd bij mij ook nog eens groter, omdat ik alle lymfeklieren had laten verwijderen. Door mijn geïrriteerde houding kon ik niet horen wat mijn hogere zelf mij wilde zeggen en dus hoorde ik mijn hoofd. Dat bleef maar zeggen: je kunt straks nooit meer normaal sporten met die arm en ohhh jee al die hartkwalen die je kunt krijgen! Die gedachten werden vergezeld met veel slachtoffer pijn. de eerste paar dagen ging ik dan ook met veel weerstand naar de bestralingen. Ik voelde die collectieve angst weer en dus ging ik wel naar de bestralingen toe. Maar ondertussen was ik boos en die boosheid richtte ik tot mezelf. Zo van: jeetje Pries wat ben jij zwak, je durft niet eens te stoppen terwijl je steeds meer voelt wat voor chemische rotzooi het allemaal is en verdorie wat doe ik mijn lijf aan.

Omdat ik elke dag 14 km fietste naar het ziekenhuis, had ik veel tijd om toch weer bij mezelf te komen. Na 4 dagen ben ik dan ook thuis voor de spiegel gaan staan. Ik keek mezelf recht aan en ik zei: okay Pries, of je stopt er nu mee en je bent blij of je maakt de laatste 3 weken af en je bent blij! Deze middenweg gaat ervoor zorgen dat jij jouw immuunsysteem gaat belasten met jouw angst en stress over de zorgen om de bijwerkingen. Terwijl je immuunsysteem er juist voor zorgt dat je geen enkele bijwerking hoeft te krijgen als jij in harmonie met jezelf bent. Die harmonie met jezelf is belangrijker dan de keuze die je maakt. Lieve Pries, jij weet dit als geen ander! Denk maar terug aan de chemokuren en de beide operaties. Nog geen twee weken geleden had je je tweede operatie en twee maanden geleden je laatste chemokuur en je fietst gewoon elke dag 28 km van en naar de bestralingen. Hoeveel bewijs heb je nog nodig!? Luister Pries, je bent nog te bang om te stoppen met de bestralingen. Geef daaraan toe en kies voor de liefde! Deze woorden kwamen zo bij mij binnen terwijl ik mezelf in de spiegel stond aan te kijken. Abrupt koos ik ervoor om de overige drie weken met plezier naar de bestralingen te gaan. Met andere woorden, doordat ik naar mijn hogere zelf luisterde voelde ik de reset in mijn mind. De angst maakte plaats voor liefde.

Ik merkte dat, omdat mijn irritatie naar mezelf toe abrupt verdween. In plaats daarvan voelde ik compassie. Ik liet de strijd letterlijk los en liet mij leiden door mijn hogere zelf in plaats van door mijn hoofd. Daardoor kreeg ik onder andere een ontzettend mooie band met de bestralingsverpleegkundigen, die mijn abrupte verandering ook hadden gevoeld en mij zagen opbloeien. Ineens kon ik met dankbaarheid onder het apparaat liggen en ik gebruikte die 15 minuten dat ik stil moest liggen om te leren mediteren oftewel mezelf te observeren en mijn hogere zelf weer te voelen. Dit resulteerde erin dat ik absoluut geen last heb gehad van oedeem en dat ik nu in top conditie ben! Mijn bestralingsarts was verrast toen hij mij een jaar na de bestralingen onderzocht. Hij zei: je hebt amper nog littekenweefsel en dat na een jaar! Dat is eigenlijk niet mogelijk. Ik jubbelde en ik dacht terug aan mijn spiegelconversatie en ik voelde zoveel trots en dankbaarheid!

Achteraf begreep ik mijn authentieke proces. Ik begreep de situaties waaraan ik ten bloot gesteld was. Ze waren nodig geweest voor mijn groei en ontwikkeling. Ze waren nodig geweest om mij uit mijn slaap te wekken, zodat ik in mijn eigen tempo in zou gaan zien wie ik in werkelijkheid ben. Na de bestralingen voelde ik een intense ruimte in mijn lijf en een liefde voor mijzelf die ik nooit eerder had ervaren. Ik voelde dit letterlijk, omdat ik naar het ziekenhuis ging voor mijn vervolgtraject en ik tijdens het gesprek met mijn oncoloog ineens voelde dat mijn traject klaar was. Mijn oncoloog had het over een hormoonbehandeling die ik nog zou moeten slikken gedurende 7 jaar. Dit om te voorkomen dat ik niet weer kanker zou krijgen, omdat mijn tumor hormoongevoelig was geweest. Maar ik voelde letterlijk dat ik dit niet meer wilde. En dit keer voelde ik geen irritatie, boosheid of onrust. Nee ik kreeg letterlijk door dat ik genezen was en 100% gezond.

Dit zei ik ook rustig tegen mijn oncoloog. Weer keek hij mij lang aan (dat had hij gedurende dat jaar wel vaker gedaan) en hij zei toen rustig: weet je ik vind dit lastig met jou, ik wil namelijk graag je leven redden. En daarna zei hij: mag ik je dan de overlevingscijfers laten zien als je de hormoontherapie wel doet en als je de therapie niet doet. Ik voelde zoveel liefde voor hem en voor mezelf op dat moment. Glimlachend zij ik ja natuurlijk! Ik luisterde naar zijn verhaal en keek naar de cijfers. Ik vroeg hem: maar op hoeveel vrouwen is dit getest? Hoe waterdicht zijn die onderzoeken? Daar wist hij geen antwoord op. Er waren onderzoeken gedaan met ongeveer 2000 vrouwen en daar was dit uitgekomen. Dus met andere woorden zei ik, als er weer 2000 vrouwen worden getest kan er iets anders uitkomen? Hij keek mij aan en zei: tja als je het zo bekijkt dan is er geen bewijs nee, wij gaan van deze cijfers uit. Dus zei ik, dan kan ik net zo goed gelijk hebben. Ik keek hem glimlachend aan en zei: ik voel het diep van binnen dat het goed is zo. Mijn rustige, evenwichtige en dankbare gevoel is het bewijs voor mij. Ik voel dat er geen kanker meer in mijn lijf zit en ik voel dat ik het nooit meer kan krijgen. Hij keek mij weer lang aan en hij zei eerlijk dat hij dit best moeilijk vond, maar hij wilde mij niet overhalen omdat ik de voorgaande maanden ook al had laten zien dat dingen anders konden gaan. Maar, hij wilde dan wel om de drie maanden contact met mij om zeker te weten dat ik niet van gedachten was verandert. Want dan moest ik meteen aan de bel trekken. Ik zei dat ik super dankbaar was voor zijn liefdevolle zorgen om mij en dat ik de medicijnen in huis zou halen en als ik dan toch onrust of zorgen zou gaan voelen ik hem meteen zou contacteren en zou beginnen met de therapie. Dit compromis vond hij prettig merkte ik. Toen ik buiten liep voelde ik weer die vlinders en die kracht van binnen. Ik voelde dat ik de collectieve angst betreffende ziektes niet meer voelde! Dit gaf mij zoveel ruimte en vrijheid!!!! Te weten dat ik nooit meer bang zou zijn voor wat er in mijn lichaam zou spelen, omdat ik nu weet dat het een roep om hulp is van mijn hogere zelf. Ik hoef alleen maar naar die roep te luisteren en erop te reageren door voor zelfliefde te kiezen. Zelf hoef ik niks te doen! De antwoorden worden mij letterlijk gegeven en ik voel dan een intense rust in mijn lijf!

Hetzelfde geldt voor het Corona virus van nu. Ik voel dat dit een roep om hulp is van ons collectieve gedachten systeem. Ons hogere zelf wil dat we wakker worden en dat we naar hem/haar gaan luisteren in plaats van te luisteren naar de buitenwereld. Dit doen wij nu nog massaal. Met alle respect, maar er wordt door de overheid iets gezegd en besloten en er worden weinig vraagtekens bij gezet. En ik bedoel niet dat je er negatief tegenin moet gaan. Ik bedoel dat je bij jezelf mag leren voelen wat goed voelt voor jou en wat niet. en als jij angst voelt dan is dat ook okay, maar wordt je bewust van die angst en onderzoek bij jezelf waar die vandaan komt en vraag je hogere zelf om hulp. Want wat ik hierboven heb beschreven geldt voor iedereen! We zijn allemaal op onze authentieke manier bezig de waarheid te achterhalen. Luister dan ook naar jouw onderbuik gevoel en doe niet zomaar klakkeloos wat er van je gevraagd wordt, maar vecht er ook niet tegen als je merkt dat je nog te bang bent om het anders te doen. Maar heb de moed om je zelfonderzoek te doen. En denk eraan, wat voor jou goed voelt kan voor een ander niet goed voelen. Maar dat maakt niet uit! Zolang je het met respect doet en de ander niet oplegt om het ook zo te doen, valt alles voor iedereen op zijn plek. Ik had respect voor mijn keuzes en ik ging met respect om met de meningen van mijn artsen. Ik bleef bij mezelf, zonder hen te willen overtuigen. En ook als zij mij probeerden te overtuigen bleef ik vriendelijk naar hen en ik bleef tegelijkertijd liefdevol bij mezelf. Dat is nu zelfliefde. Doen wat goed voelt voor jou en respect hebben voor een andere kijk van de ander. Als wij dit de komende tijd meer gaan oefenen dan kan ik garanderen dat iedereen veel wonderen zal gaan waarnemen in zijn of haar buitenwereld.

Dus nogmaals, sta jij open voor de communicatie met je 'hogere zelf'. Hij/ zij is degene die altijd bij jou is en jou altijd de weg naar liefde wijst. Hij/ zij houdt onvoorwaardelijk van jou en weet wat jij wilt! Hij/ zij zal nooit jouw hoofd overschreeuwen, omdat jij een vrije keuze hebt en omdat jouw hogere zelf weet dat niets op te lossen is met aanval maar alleen met liefde. Hij/ zij is er altijd op het moment dat je jouw hoofd tot stilte brengt. Hij/ zij geeft jou signalen, zodat jij de juiste weg voor jou kiest. Maar durf jij de opmerkingen van je hoofd los te laten en naar jouw hogere zelf te luisteren. Durf jij te geloven in de liefde? Durf jij te geloven dat jij van nature gezond bent en eigenlijk helemaal niet ziek kunt zijn? Durf jij in te zien dat als je wel ziekte hebt gemanifesteerd, dit een hele sterke roep is van jouw hogere zelf om wakker te worden en de illusie in te zien. Durf jij dan samen met jouw hogere zelf jouw weg hierin te zoeken. Want net zoals bij mij weet jouw hogere zelf hoe jij weer tot gezondheid en dus tot liefde kunt komen. En even voor de duidelijkheid, ons hoofd heeft ons jarenlang willen beschermen en daarom zijn wij geprogrammeerd om te doen wat we doen. Maar nu is het tijd om dat angst programma los te laten en de hulp van ons hogere zelf in te schakelen, zodat wij het liefdevolle leven kunnen gaan leiden dat wij allemaal willen leiden!!!!!!!!!

Liefs Pries