Van hoofd naar hart

Als wij bij ons ware verlangen willen komen, dan is het heel belangrijk om ons hart weer te gaan voelen. Nu leven wij nog vooral vanuit ons hoofd. Het hoofd vertelt ons wat wij moeten doen. Omdat onze overtuigingen en gedachten zo hardnekkig zijn geworden, is ons lijf geconditioneerd door deze gedachten en overtuigingen. Daardoor wordt het nog moeilijker om je ware gevoel te ervaren. Het lijf reageert nu vaak nog primitief op onze angst en doem gedachten. Logisch ook, we zijn gewend geraakt aan ons overlevingsgevoel. We komen uit moeilijke en negatieve tijdperken, waarin we hebben moeten strijden voor onze plek en voor ons persoon. Of we hebben geleerd te vluchten of te bevriezen. Allemaal overlevingsstrategieën opgebouwd vanuit de ego denkwereld. Wat je denkt creëert een vibratie en dus een gevoel en dat wordt dan werkelijkheid. Niet gek ook dat onze wereld er nu uitziet zoals zij eruit ziet. Dat hebben wij allemaal leren denken en dus leren voelen. Het woordje leren laat zien dat het niet echt is. Want wat/wie wij werkelijk zijn hebben wij nooit hoeven leren en dus is het echt! De rest is niet echt. Dit is heel moeilijk om te bevatten voor het hoofd, oftewel het hoofd kan dit niet bevatten. Kon het dat wel, dan zag de wereld er niet uit zoals deze er nu uitziet. Willen wij de werkelijkheid weer echt ervaren dan zullen wij moeten afzakken naar ons lichaam. En als we de moed hebben om af te zakken dan komen we automatisch bij ons hart terecht. En dus bij ons ware gevoel. Dus niet het gevoel dat gecreëerd is door het hoofd, maar het gevoel dat weet wat de waarheid is. Door wat wij allemaal hebben gemanifesteerd met ons hoofd in het verleden, hebben wij allemaal zorgvuldig ons hart afgesloten. Dat is veiliger…..denken wij. Door het afsluiten van ons hart hebben wij ook automatisch onze emoties en gevoelens afgesloten. We leven dus vanuit onze zorgvuldig opgebouwde ego patronen en niet meer vanuit onze ware emoties en gevoelens. Terwijl juist onze emoties en gevoelens de richtingaanwijzer zijn naar onze ware kern. Zonder emoties en gevoelens kunnen we niet bij onze intuïtieve kern komen.

Ik weet uit ervaring hoe eng het is om ware emoties en gevoelens te ervaren en achtereenvolgens met de buitenwereld te delen. Dit is de grootste angst voor het ego. Daar zit schaamte en schuldgevoel op. Pure doodsangst komt dan vaak om de hoek kijken. En daardoor vluchten wij vaak in ons aangeleerde gedrag. Liever eenzaam en niet begrepen worden, dan voor jezelf kiezen en vrij en gelukkig zijn. Het verwarrende is dat het ego niet denkt eenzaam te zijn. Het ego zoekt van alles buiten zichzelf om niet te hoeven voelen dat het eigenlijk een illusie najaagt. Daarom hebben wij zoveel dingen in de buitenwereld gemanifesteerd. Om niet naar de waarheid te hoeven gaan. Want doen wij dat wel……dan loopt het ego gevaar. Het is niet meer nodig en sterft dus. En dat is de grootste angst van het ego. Het geloofd in leven en dood en daarom vecht het tot het bittere eind voor zijn voortbestaan. Ik heb mijn eigen ego de laatste vier jaar veel geobserveerd. Ik heb begrepen dat ik niet hoef te vechten of te vluchten, maar simpelweg mezelf hoef te observeren zonder oordeel. Dit is in eerste instantie niet gemakkelijk. Maar het is juist de kunst om jezelf te observeren en ook het oordeel over jezelf te mogen voelen zonder dat te veroordelen. Want juist het oordeel maakt het ego blij. Jouw ego kan alleen maar oordelen. Dus als je met vriendelijkheid en compassie naar je oordeel durft te kijken dan verandert er iets in je lichaam. Ons lichaam is de richtingaanwijzer. Het ego oordeelt ook over het lichaam. Het oordeelt over alles. Observeer jezelf maar eens. Heb moed om jezelf een dag gade te slaan zonder weerstand voor wat je gaat tegenkomen. En voel je weerstand, mooi! Heb daar mededogen voor. Daarom gebruik ik altijd het woord liefde. Het enige waar het ego niks mee kan is liefde. Ja, het ego brengt je van de wijs door over speciale liefde te praten voor een partner, liefde voor je kinderen en liefde voor je huisdier. Daarmee leidt het ego je af van wat er werkelijk gaande is. Ware liefde is compassie voor jezelf en voor al je oordelen en negatieve en positieve gevoelens en emoties. Liefde is alles omarmen zonder het te beoordelen. Zodoende heb ik mijn borstkanker kunnen omarmen. Ik veroordeelde mijn lichaam niet, ik veroordeelde niks aan mezelf en ik beoordeelde de kanker niet als fout. Ik observeerde mezelf met

veel compassie. Als ik boosheid voelde dan liet ik dat opkomen. Het mocht er zijn. Voelde ik verdriet dan mocht dat er zijn. Ik beoordeelde of veroordeelde het niet. Ik vertrouwde op de signalen van mijn lichaam, zonder er iets van te vinden. Merkte ik weerstand of irritatie, dan sprak ik dat hardop naar mezelf uit en mocht ik van mezelf houden terwijl ik weerstand voelde. Ik vocht niet en ik stopte het gevoel ook niet weg (vluchten). Het hoofd vindt daar van alles van. Het hoofd is bang want het hoofd vertrouwt niet op het lichaam. Met het lichaam bedoel ik dan het hart. Het hart is de basis van het lichaam. Pas toen ik kanker kreeg, kreeg ik weer een besef van het hart. Ik voelde dat ik mijn hart jarenlang had genegeerd. Dit omdat ik doodsbang was om gevoelens toe te laten. Kanker heeft mij de weg terug gewezen naar mijn hart en daardoor naar mijn emoties en gevoelens. Doordat ik steeds vriendelijker voor mezelf ben geworden, brokkelt mijn eigen gecreëerde gevangenis steeds meer af. En daardoor voel ik mij blijer en vrijer in het leven staan. Het bijzondere van bewustzijnsverruiming is, dat je erachter komt dat je zelf uiteindelijk alles in de hand hebt en dat je niet afhankelijk bent van jouw buitenwereld. Dat is ware spiritualiteit. En daarom is spiritualiteit de sleutel tot zelfbevrijding. Ik merk vaak dat mensen een oordeel hebben op spiritualiteit. Logisch ook, want voor het ego is spiritualiteit de grootste vijand. Begin jij je namelijk echt bewust te worden van jezelf en dus niet meer alleen van je ego, dan heeft het ego een groot probleem. Want voor het ego bestaat alleen het ego. Maar jouw ware kern is energetisch zo krachtig en liefdevol, dat als je het gaat ervaren er een hele nieuwe wereld voor jou open gaat. Ik heb het mogen ondervinden en ik kan iedereen verzekeren dat als je die weg inslaat je nooit meer terug wilt. Maar…..die weg bestaat uit onder andere compassie en vergeving en het loslaten van oordeel over jezelf! Dan zakt de weerstand in je systeem en kun je gaan ervaren en dieper voelen en weten dat alles anders is dan jouw ego jou wil doen geloven. Denk eraan dat het ego geen angst kent. Pas als jij angst durft toe te laten ben jij in een bewustzijnsverruimende staat terecht gekomen. Daarom gun ik het mensen ook om hun angst te voelen en uit te spreken. Schaamte en schuldgevoelens zijn bijvoorbeeld vormen van angst. Deze gevoelens voelen is niet prettig. Het ego zorgt er dan ook voor dat het boosheid of verdriet voelt. Daar kan het nog iets mee. Met boosheid en verdriet kun je verbloemen wat er werkelijk speelt. Daarmee wil ik niet zeggen dat je deze emoties niet moet voelen. Juist wel. Alleen heb ik geleerd om mezelf tijdens het voelen van boosheid en verdriet te observeren zonder oordeel naar mezelf en de ander toe. Voorheen als ik deze emoties voelde ging dit gepaard met veel drama. Dat was de tactiek van mijn ego om niet te voelen wat er werkelijk gaande was. Hierdoor kon het ego mij wijsmaken dat ik verdrietig of boos was door iets dat een ander mij aandeed. Daardoor voelde ik mijzelf slachtoffer. Een hele goede afleidingsmanoeuvre van het ego. Het ego is heel goed in verwarring zaaien. Doordat ik compassie ben gaan voelen voor mijn dramagedrag en mezelf tijdens zo’n moment van woede en verdriet observeerde, voelde ik dat onder het dramagedrag een diep gevoel van schuld en schaamte zat en daaronder een nog dieper gevoel van angst schuilging. Door te blijven ademen naar mijn buik kon ik mezelf in het drama moment blijven koesteren. Ik voelde daardoor de angst heel diep in mezelf en ik vergaf mezelf voor die angst waardoor de schaamte en het schuldgevoel afzakten. Het is echt heel bijzonder hoe dat werkt en ik ben heel trots op mezelf. Ik heb de laatste jaren veel moed getoond in het observeren van mezelf. Ik ben meerdere keren vanuit een diepe angst in een gevecht met mijn zus terecht gekomen. Maar ik heb zoveel compassie voor mezelf gehad, dat ik mezelf gegund heb om heel boos te worden. Schijnbaar voel ik mij zo veilig bij mijn zus dat ik mijn angsten naar de oppervlakte durf te laten komen zonder mezelf te schamen en/ of schuldig te voelen. Daardoor krijgen opgekropte gevoelens en emoties een uitweg. En daardoor escaleert alles niet in zo’n mate dat er weer oordeel ontstaat. Het oordeel op mezelf zorgde er altijd voor dat ik boosheid ver weg stopte. Iets dat je wegstopt, wil gezien worden. Net zoals je een kurk onder water probeert te houden en ineens omhoog schiet als je het loslaat. Doordat ik vroeger dan vanuit het wegstoppen ineens in blinde woede verzande, had ik mezelf niet meer in de hand. Doordat ik nu kan zien wat ik mezelf daarmee aandoe en wat er voor zorgt dat ik ongecontroleerd word, heb ik meer begrip voor

mezelf. Ik begrijp dat ik een heel sterk ego heb dat mij iets wil wijsmaken. Maar ik ga het niet ook nog eens veroordelen. Want ik begrijp dat ik dit zo aangeleerd heb. Nu weet ik dat ik dit niet hoef af te leren, maar dat ik via ware liefde: compassie, vergeving en begrip voor de situatie mijn kern het werk kan laten doen. Dit is iets wonderbaarlijks in het begin. Daarom hebben we veel voorbeelden met anderen nodig om steeds dat wonder bevestigt te zien. Logisch ook in een wereld waar wij gewend zijn om negatieve uitkomsten normaal te vinden. Willen wij positieve uitkomsten normaal gaan vinden dan zullen wij in het dagelijks leven moeten oefenen. Met mensen die wij vertrouwen en situaties die wij veilig genoeg vinden. Energetisch worden wij naar deze mensen en situaties geleid. Het leven wil ons namelijk continu helpen. Wij zitten onszelf in de weg. En daarom pikken we de signalen nog niet altijd op. Hoe meer we de moed hebben om aan onszelf te gaan werken en liefdevol voor onszelf te zijn, hoe meer de wonderen die wij gaan zien normaal voor ons gaan worden. Hoe meer wij gaan beseffen wie wij zijn en waarom wij hier zijn.

Ik heb hier heel veel ervaring in opgedaan en ik voel steeds meer vertrouwen in het onzichtbare. Ik voel steeds meer wie ik ben en waarom ik hier ben gebleven. Ik kom liefde en heling delen. Ik weet dat ik dit kan, omdat ik mezelf de laatste jaren heel veel liefde en heling heb geschonken. Je kunt niet geven wat je niet denkt te hebben. Daar weet ik alles van. Vroeger gaf ik vanuit een gemis. En dus was de uitkomst vaak negatief. Nu heb ik geleerd dat mijn ego mij dat gemis heeft aangepraat en aangeleerd en dat ik alles al heb wat ik zo graag wil hebben van mijn buitenwereld: liefde en heling. Het leven heeft mij hiervoor ervaringen gegeven om zodoende wakker te kunnen worden in de realiteit. Mijn borstkanker heeft mij doen beseffen dat ik al lang heel ben. De grote liefde van mijn leven, die uit mijn leven is gestapt 3 jaar geleden heeft mij doen beseffen dat ik zelf liefde ben en dat ik die liefde die ik zelf niet dacht te bezitten niet kan opvullen met een ander. Het leven helpt ons te beseffen wie wij zijn. Het leven wil ons geen pijn doen. Wij hebben zelf overtuigingen gecreëerd waardoor wij aantrekken wat wij geloven te zijn. Het leven helpt ons de waarheid te zien.

Mocht dit bij jou resoneren. Mocht jij voelen dat jij een liefdevolle spiegel nodig hebt die jou kan confronteren met jouw ego deel en daardoorheen kijkt en ziet wie daarachter zit. Ik zie jou en weet waar je vandaan komt en wie je bent. Ik ondersteun jou graag in dit proces, zodat jij verder kunt groeien en jij het leven als een heel mooie leerschool gaat zien in plaats van een pijnlijke aangelegenheid. Je ervaart wat houden van jezelf betekent en daardoor krijg je begrip voor jezelf. Je leert begrijpen hoe energie werkt en hoe jij jouw leven kunt omdraaien. Ik ben jou voorgegaan en ik weet waar je naartoe gaat! De vrijheid die je gaat voelen en het geluk dat je gaat ervaren zijn zo mooi, dat de obstakels die jij daarvoor moet overwinnen steeds minder groot worden! Je gaat alles juist vanuit een positieve frequentie ervaren en voelen.

Wie weet tot snel…..als wij dit hebben afgesproken dan zullen we het weten wanneer wij elkaar zien.

Liefs Prie