Wat betekent Vrijheid nu echt?!

Vrijheid betekent dat je je vrij voelt, wat de omstandigheden in jouw buitenwereld ook mogen zijn. Ja….denk hier maar eens even goed over na. Probeer het op je in te laten werken en probeer te voelen wat jouw hart hierover te zeggen heeft.

Als jij je nu niet vrij voelt, omdat de buitenwereld jou belemmert in jou vrijheden, betekent dat dat jij je vanbinnen gevangen voelt. Maar omdat wij geconditioneerd zijn en echt geloven dat wat wij zien ons wordt aangedaan, proberen wij de omstandigheden daar te veranderen waar ze niet te veranderen zijn. We vechten tegen, of we vluchten voor wat we zien of we bevriezen en doen alsof er niks aan de hand is. Allemaal heel menselijk aangeleerde reacties. Alleen heb je er feitelijk niks aan. Vooral onze vechtdrang is heel groot. Daar zijn we ook mee opgegroeid. Je moet vechten voor je plek, je moet vechten voor je bestaan. Wie niet vecht zal nooit overwinnaar zijn. Plus we gaan zelfs zo ver dat we nu zelfs geloven dat als wij niet vechten wij niet voor onze rechten opkomen. Of als we niet vechten, tja dan falen we en dan zijn we niks waard. Want je moet toch vechten voor je rechten? Je kunt het toch niet zomaar over je heen laten komen? We zien daarbij een kleine nuance over het hoofd. Er is een verschil tussen vechten tegen en vriendelijk je gevoel volgen en jouw weg gaan. Vechten doen we vanuit angst. Vriendelijk niet meegaan met wat is, maar er ook niet tegen vechten komt voort uit liefde. Ons ego ziet dat als zwak en belachelijk. Die wil vechten en als er dan koppen moeten rollen, tja zo is het dan maar. Ego wil korte termijn oplossingen en wil winnen. Dus of je nu voor of tegen de mondkapjes bent bijvoorbeeld, beiden is een vorm van vechten. Beiden haalt uiteindelijk niks uit. Om dit te kunnen voelen is het wel heel erg belangrijk dat je heel erg zelfbewust bent. Maar omdat we vergeten zijn hoe het allemaal echt werkt, blijven we onszelf maar kwellen.

We blijven maar pijn voelen en boosheid voelen bij wat we buiten ons zien gebeuren. Daardoor leggen we onze focus daar continu op. We proberen verwoed om alles te veranderen. Vaak niet eens met daden, maar met onze woorden. We klagen en uiten ons en blijven onszelf in een negatieve energie duwen en we blijven dat voeden. We merken niet dat we onszelf daar alleen maar mee pijnigen en er verder niks mee oplossen. Sommige mensen voelen zich op een gegeven moment zo boos en geagiteerd dat woorden daden worden. Mensen gaan letterlijk van zich afslaan en doen uiteindelijk niet alleen zichzelf maar ook anderen daarmee pijn. Dat kan niet de bedoeling zijn van bewustwording te weeg brengen. Al denken wij wel dat het zo werkt. Logisch ook, we zijn er al decennia lang mee opgegroeid. Vechten, aanvallen, terug aanvallen, terugtrekken en dan weer vechten. Ik begrijp dat we zo reageren. Ik merk alleen dat het niks te maken heeft met vrijheid willen voelen. Op deze manier leggen we de verantwoordelijkheid van het ons niet vrij voelen weer buiten onszelf. Zo hoeven we niet naar onszelf te kijken. Daar is het ego ook heel goed in. Voor de makkelijke weg kiezen en proberen de ander de schuld te geven van de eigen misère. En ik vind dit niet makkelijk om te zeggen, maar alles wat we in onze buitenwereld zien hebben we op een of andere manier zelf gecreëerd. Ik weet dat mensen nu hun adem zullen inhouden (om de pijn hiervan niet te hoeven voelen) en dan gelijk zullen zeggen: Is zij helemaal gek geworden ofzo…..belachelijk….ik kan er toch niks aan doen dat we beperkt worden in onze vrijheden!!!!

Die reactie begrijp ik ook heel erg goed. Die had ik een paar jaar geleden ook. Maar doordat ik door het leven ben geholpen naar een hoger bewustzijnsniveau, zie en voel ik nu wat ik mezelf allemaal heb aangedaan door zo beperkt te denken en te voelen. Ik begrijp mijn verantwoordelijkheid en ik ben er niet meer bang voor. Waarom, omdat ik niemand de schuld geef inclusief mezelf niet. Ik zie feitelijk wat er gebeurt en ik heb er geen oordeel over. Ik begrijp dat vechten en vluchten en bevriezen geen zin heeft. Dit komt omdat ik letterlijk in die zelfliefde energie ben gezet en daardoor mijn hele leven heb kunnen veranderen. Ik verspil geen energie meer aan de buitenwereld. Nee, ik werk keihard aan mijn binnenwereld. Alleen zo kan ik gelukkiger worden en mij vrijer voelen. Dit kan ik niet bewerkstelligen in mijn buitenwereld. Heb ik dan helemaal geen compassie voor wat er om

mij heen gebeurt? Juist wel! Ik heb begrip voor de maatschappij die wij met ons ego hebben gecreëerd. Waarom heb ik begrip. Omdat ik begrijp waar het vandaan komt. Ik begrijp hoe ons ego werkt. Pas als je begrijpt hoe iets werkt kun je er begrip voor krijgen en dan kan er pas verandering optreden. Eerder niet. En daardoor heerst er zoveel angst bij mensen. Angst zorgt ervoor dat we van ons afslaan, angst zorgt voor vluchtgedrag en angst zorgt ervoor dat we bevriezen en ervoor kiezen om te doen alsof iets niet bestaat. Allemaal begrijpelijk vanuit het ego. Hij heeft deze maatschappij zo gecreëerd. En wij hebben dit ego allemaal bestaansrecht gegeven. We wisten ook niet beter. We hebben dat zo geleerd vanuit onze opvoeding, vanuit school en vanuit de maatschappij. Dit doen we al decennia lang zo. Daarmee wil ik zeggen dat we de verantwoordelijkheid moeten nemen en individueel moeten durven terug kijken op ons eigen leven. Op deze manier kunnen we gaan zien en gaan voelen hoe wij ons ego altijd voorrang hebben gegeven. Dat is even pijnlijk om te zien. Maar als we dat met zelfliefde gaan ervaren, kunnen we er vriendelijker naar kijken. Ons schaamte en schuldgevoel krijgt dan de ruimte om te ontdooien en om op te lossen. We kunnen dan feitelijk naar onze omstandigheden kijken en het niet meer persoonlijk nemen. Daardoor accepteren we onszelf beter en krijgen we innerlijke ruimte om ons vrijer in onszelf te voelen. En dat is ware vrijheid. Omdat we dan met compassie kunnen kijken. Op deze manier vindt ons krachtige systeem de weg van de minste weerstand om jou een gelukkiger gevoel te kunnen laten ervaren. Vanuit dit gevoel komen er dan oplossingen.

Ik weet, dit klinkt verwarrend misschien. Ik ben blij trouwens als je er van in de war raakt. Dat betekent dat er een opening begint te komen in jouw bewustzijnsstaat. Ik heb dit een aantal jaren zelf mogen ervaren betreffende een heel belangrijk menselijk thema. Het leven heeft mij geleerd dat alles wat ik zoek niet buiten mij te vinden is. Het leven heeft mij toen geleerd dat vechten tegen mijn omstandigheden mij niet het geluk zou brengen dat ik nu voel. Het leven heeft mij toen geleerd dat vluchten ook geen optie zou zijn om waar geluk te vinden. En ten slotte heeft het leven mij toen geleerd dat doen alsof het er niet was mij ook niet zou brengen wat ik zocht. Ik ben het met heel veel liefde en dankbaarheid aangegaan. Ik heb gekeken en ik heb mij laten leiden door iets anders dan het ego. Ik heb niet mijn ego aan het stuur gezet, maar mijn hart en mijn ziel.

Dat is wat wij nu in deze bijzonder leerzame en mooie tijd mogen gaan inzien. Dat wij nu de mogelijkheid hebben om ons ego te gaan doorzien en daardoor de weg terug vinden naar ons hart en daardoor ook naar onze ziel.

Wij zijn hier gekomen om ons verlangen te leven. Wij zijn hier gekomen om vanuit ons hart te leven en alle ervaringen die op ons pad komen te leven en te ervaren zonder angst maar met mededogen. Aarde is een plek van dualiteit. Geen donker zonder licht, geen warm zonder koud, geen liefde zonder angst. Het gaat er niet om verwoed te proberen alleen maar het licht te zien, alleen maar liefde te voelen of het alleen maar lekker warm te hebben. Het gaat erom dat we durven ervaren wat er is, zonder angst dat alles daardoor misgaat, zonder angst dat we het dan niet goed hebben gedaan, zonder angst dat we dan niet goed genoeg zijn. Als we geen nee durven ervaren, als we geen dalen durven te ervaren, hoe kunnen we dan genieten van de hoogten? Als wij net zo ontspannen kunnen zijn tijdens onze dal momenten, dan kunnen we geluk voelen tijdens deze momenten. En dat geluk brengt ons op een vredige manier bij de oplossingen. Die hoeven wij dan niet zelf te bedenken of er ons al vechtend een weg naartoe banen. Als wij onze dalen, zoals nu collectief bijvoorbeeld het corona fenomeen, feitelijk kunnen bekijken. Met een ontspannen houding. Als wij kunnen begrijpen dat die dalen nodig zijn om te kunnen voelen wat onze ware verlangens zijn. Dan hebben we niet zoveel weerstand meer tegen onze gecreëerde werkelijkheid. Maar dan begrijpen wij dat wij deze werkelijkheid gecreëerd hebben om naar grotere geluk hoogten te kunnen groeien. Want dat is toch uiteindelijk wat wij allemaal willen? Geluk ervaren, zodat wij ons leven kunnen leven zoals wij dat zelf

willen. Zonder angst voor afwijzing, zonder angst voor verlies en zonder angst voor zelfverwijt en zelfhaat. Dit kunnen we alleen maar gaan ervaren als we stoppen met ons geluk buiten onszelf te vinden en te vechten tegen onrecht buiten ons. Begin er maar mee met het onrecht binnen in jouzelf op te lossen. Begin er mee jouw ego te observeren en jezelf daarvoor niet af te wijzen. Begin er maar mee voor jezelf op te komen en nee te zeggen, ook al krijg je dan niet meteen wat je zo graag wilt. Voel maar hoe die afwijzing voelt en hoe dat zogenaamde verlies voelt en durf dan dieper te voelen. Durf je gevoelens echt te delen met andere mensen. Kijk maar eens wat dat teweeg brengt….ja ik weet het……dat voelt niet stabiel en niet veilig. Maar dat is wel de weg die wij af te leggen hebben. Een ander veranderen, je omstandigheden proberen te controleren……dat is water naar de zee brengen, oftewel dweilen met de kraan open.

Echte verandering begint met het erkennen van onze binnenwereld met alle gedachten en overtuigingen waar wij onszelf voor schamen of schuldig over voelen. Echte verandering begint met het durven voelen van die schaamte en die schuld en die boosheid die machteloosheid en dus die diepe angst. Zonder erkenning van onze binnenwereld kan er ook geen verandering in de buitenwereld optreden.

Dat is dan ook mijn oproep aan iedereen. En niet omdat ik dit in allerlei boeken heb gelezen, maar omdat ik dit uit eigen ervaring heb mogen beleven. Ik voel mij nu tijdens deze bijzondere periode net zo vredig en gelukkig als toen ik in mijn eigen ziekteproces zat. Ik heb dingen mogen ervaren die ik iedereen gun. Dit omdat jouw leven dan echt zin krijgt en je echt het ware geluk kunt gaan ervaren. Daardoor kun je vanuit je ware verlangen gaan leven. De buitenwereld is dan niet meer zo belangrijk. Dit omdat je vertrouwen hebt in iets veel groters dan onze beperkte en kleine buitenwereld.

Stel je open…..ook al denk je…….wat een onzin allemaal………durf jezelf iets meer open te stellen. Durf te ervaren wat er dan van binnen bij jou gebeurt…….adem diep in en uit! Vertraag, vertraag, vertraag!!!!!! Het leven is op dit moment heel erg bijzonder en heel erg mooi. Ik voel dat zo, omdat ik mijzelf van binnen steeds meer accepteer, ik erken mijn verantwoordelijkheid en ik hou van mezelf. En ja er gebeuren dingen in mijn buitenwereld die mij nog steeds pijn doen of verdrietig of boos maken. Maar ik kan ernaar kijken en erin ademen. Ik begrijp dat ik die omstandigheden heb aangetrokken om nog meer liefde en acceptatie van mezelf te kunnen voelen. Ik vertraag en kijk en accepteer en zoek de weg van de minste weerstand met behulp van de universele wetten en dus mijn energetische systeem, om zo te voelen en te ervaren wie ik eigenlijk werkelijk ben. Als ik dat voor mezelf doe, verandert mijn gemoedstoestand heel snel en dan zie ik weer het bredere plaatje en dan kan ik glimlachen. De dankbaarheid en het geluk dat ik dan ervaar, is niet in woorden te beschrijven. Het is iets dat je ervaart en doorvoelt. Het maakt dan niet meer uit wat er allemaal buiten jou gebeurt. Jij begrijpt dan dat door jezelf van binnen goed te voelen automatisch jouw buitenwereld met jou mee verandert. Dit is hoe mijn leven er nu uitziet!

Liefs Pries